خدای من!
تنهایی چه تلخ بود، اگر حضور شیرین تو نبود؟
و بی کسی چه دشوار، اگر تو جای همه را پر نمی کردی؟
تنها، کسی است که از داشتن محروم است.
خودت را از خلوت ما دریغ مکن!
خدای من!
آن قدر تعابیر دوست داشتن برای غیر تو مستعمل شده است که نمی دانم با کدام واژه بگویم:
دوستت دارم!
خدایا! تو اگر نباشی، به که می توان گفت حرفهایی را که به هیچ کس نمی توان گفت؟
مدعیان رفاقت، هر کدام تا نقطه ای همراهند. عده ای تا مرز پول، عده ای تا مرز آبرو،
عده ای تا مرز جان و همگان تا مرز این جهان!
تنها تویی که هماره می مانی. بمان!
خدای من!
سبک آمده ام و با دست های تهی.
سنگین، بازم گردان!
خدای من!
سنگین آمده ام، با کوله باری از گناه.
سبک، بازم گردان!
خدای من! بازم مگردان
